Published online by Cambridge University Press: 12 November 2014
This article focuses on a recent find from the archaeological site of Vergina, which is identified as the old capital of the Macedonian kingdom, Aegae. In the surroundings of a sanctuary three burials were discovered with outstanding components. One of them, a gold oak wreath, constitutes the object of investigation. At the outset of the study the excavation site and the data of the discovery of the burials are outlined. Then the wreath is analytically presented in terms of typology, technology, craftsmanship and style. In order to incorporate it in a network of precious artefacts, the other four oak wreaths found in Macedonia and dated to the fourth century bc are described and all of them are compared in the search for similarities or differences. Through this procedure three of them, all from Vergina, emerge as belonging to the same artistic tradition and possibly the same place of production.
Then the issue of different contexts is addressed. First of all, the burial in question and the particularities of the other two burials with oak wreaths from Vergina are examined, resulting in the articulation of a pattern. The next step comprises a general sketch of the meaning of wreaths in antiquity both in life and in death, while a subsequent brief consideration of funerary assemblages from the same period and region lays emphasis on the symbolic significance of these head ornaments in their contexts. Attention is also drawn to the plant that the wreath imitates, which is connected to Zeus. In this framework the oldest known oak wreath, that of ‘Philip II’, is evaluated mainly by examining politics as reflected on coinage. The power of such symbols as applied to other members of the same family is put forward. Another level of approach, the evaluation of the wider territorial context, offers insights into the decision to deposit the burial in the area of an intra muros sanctuary in the old and venerated capital of the kingdom.
When the results of the study are combined, a working hypothesis emerges that would consider the burial containing the gold wreath as connected to a member of the ruling family. Research turns to the literary evidence and from this it appears that there is a possibility that the burial is that of the illegitimate murdered son of Alexander the Great.
The concluding section refers briefly to episodes in the cultural biography of the wreath. In the meantime, until further and holistic study of the three burials and the construction where they were discovered is carried out, the gold oak wreath forms part of exhibitions on various themes as a representative of the assemblages.
Εξέχουσες ταφές στο ιερό της Εύκλειας στις Αιγές (Βεργίνα): το χρυσό στεφάνι βαλανιδιάς
Το άρθρο εστιάζει σε ένα πρόσφατο εύρημα από τον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, που ταυτίζεται με την πρώτη πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου, τις Αιγές. Τρεις ταφές από την ευρύτερη περιοχή ενός ιερού εμπερικλείουν εντυπωσιακά αντικείμενα και ένα από αυτά, ένα χρυσό στεφάνι βαλανιδιάς, συνιστά το αντικείμενο μελέτης. Στο πρώτο μέρος του άρθρου περιγράφονται ο αρχαιολογικός χώρος και τα δεδομένα εύρεσης των ταφών. Στη συνέχεια παρουσιάζεται αναλυτικά το στεφάνι ως προς την τυπολογία, την τεχνολογία, τη δεξιοτεχνία και την τεχνοτροπία. Προκειμένου να ενταχθεί σε ένα δίκτυο πολύτιμων τεχνουργημάτων περιγράφονται τα υπόλοιπα τέσσερα στεφάνια βαλανιδιάς του 4ου αι. π.Χ. που έχουν βρεθεί στη Μακεδονία και συγκρίνονται όλα μεταξύ τους σε αναζήτηση αναλογιών ή διαφορών. Προκύπτει ότι τρία από αυτά, όλα από τη Βεργίνα, πρέπει να ανήκουν στην ίδια καλλιτεχνική παράδοση και πιθανόν κατασκευάστηκαν στην ίδια περιοχή.
Στη συνέχεια ερευνώνται τα διάφορα πλαίσια αναφοράς ή συμφραζόμενα του αντικειμένου. Στο πρώτο στάδιο η πραγμάτευση της εν λόγω ταφής και των ιδιαιτεροτήτων των υπόλοιπων δύο από τη Βεργίνα όπου εντάσσονται τα στεφάνια βαλανιδιάς καταλήγει στη διατύπωση ενός επαναλαμβανόμενου μοτίβου (pattern). Το επόμενο βήμα περιλαμβάνει ένα γενικό διάγραμμα της σημασίας των στεφανιών στην αρχαιότητα τόσο στη ζωή όσο και στο θάνατο, ενώ ακολουθεί μια σύντομη θεώρηση ταφικών συνόλων από την ίδια περιοχή και εποχή που τονίζει το συμβολισμό αυτών των κοσμημάτων του κεφαλιού στο πλαίσιο των συμφραζομένων τους. Επίσης, ως σημαντική παράμετρος αναδεικνύεται το φυτό που μιμείται το στεφάνι, το οποίο συνδέεται με το Δία. Σε αυτό το πλαίσιο αναλύεται το παλιότερο γνωστό στεφάνι βαλανιδιάς, αυτό του «Φιλίππου Βʹ», κυρίως μέσω της διερεύνησης των πολιτικών σκοπιμοτήτων του Φιλίππου όπως αντανακλώνται στα νομίσματα. Προβάλλει η δυναμική παρόμοιων συμβόλων και για άλλα μέλη της ίδιας οικογένειας. Ένα άλλο επίπεδο προσέγγισης, η εκτίμηση του ευρύτερου χωρικού πλαισίου, συμβάλλει στην κατανόηση για την επιλογή απόθεσης της ταφής στην περιοχή ενός ιερού εντός των τειχών στην παλιά και σεβαστή πρωτεύουσα του βασιλείου.
Συνδυάζοντας τα αποτελέσματα της μελέτης αναδύεται μια υπόθεση εργασίας που εκφράζει την πιθανή σύνδεση της ταφής με το χρυσό στεφάνι με τη βασιλική οικογένεια. Η έρευνα στρέφεται στις ιστορικές πηγές και από εκεί διαφαίνεται η πιθανότητα η ταφή να ανήκει στο δολοφονημένο νόθο γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το τελευταίο μέρος αναφέρεται σύντομα σε επεισόδια της πολιτισμικής βιογραφίας του στεφανιού. Μέχρι την περαιτέρω και ολιστική μελέτη των τριών ταφών και της κατασκευής όπου βρέθηκαν αποτεθειμένες το χρυσό στεφάνι βαλανιδιάς συμμετέχει σε εκθέσεις με ποικίλο περιεχόμενο ως αντιπροσωπευτικό συστατικό των ταφικών συνόλων.