Hostname: page-component-78c5997874-m6dg7 Total loading time: 0 Render date: 2024-11-14T16:57:02.725Z Has data issue: false hasContentIssue false
  • English
  • Français

Heavy and light money in the Netherlands Indies and the Dutch Republic: dilemmas of monetary management with unit of account systems

Published online by Cambridge University Press:  04 April 2008

Willem G. Wolters
Willem G. Wolters
Affiliation:
Nijmegen Universitywillem.wolters@kpnplanet.nl
Get access Rights & Permissions [Opens in a new window]

Abstract

In its Asian operations the Dutch United East Indies Company (VOC) (1602–1798) acted both as a territorial ruler and as a trading company. The company shipped large amounts of precious metals to Asia, both in the form of bullion and as coins, to pay for its trade and to provide currency for the areas under its control. The Company faced the problem that silver coins rapidly disappeared from circulation, as demand for silver was high in Asia. The Company attempted to manage the problem with a monetary policy using a unit of account, modelled after the policy of the Dutch Republic. It turned out that the two purposes of the money of account system, viz., putting the bookkeeping on a systematic basis and managing the currency in circulation, were conflicting. The first demanded a fixed unit of account, the second demanded a flexible policy of linking and de-linking the unit of account to real coins. Although the Company managed to muddle through this dilemma, it only succeeded in finding temporary solutions.

Résumés

Dans ses opérations asiatiques la Compagnie des Indes Orientales Unie Hollandaise (VOC) (1602–1798) était à la fois un souverain territorial et une compagnie commerciale. La compagnie envoyait de grandes quantités de métaux précieux en Asie, à la fois sous forme de lingots et en pièces, pour payer pour son commerce et pour fournir des devises aux régions sous son contrôle. La Compagnie faisait face au problème de la disparition rapide des pièces d'argent de la circulation, la demande d'argent étant élevée en Asie. La Compagnie a tenté de gérer le problème avec une politique monétaire utilisant une unité de compte modelée sur la politique de la republique hollandaise. Il s'est avéré que les deux buts du système de compte d'argent, c'est à dire mettre les compatibilités sur une base systématique, et gérer la devise en circulation, étaient contradictoires. Le premier exigeait une unité fixe de compte, le second une politique flexible permettant de lier et de délier l'unité de compte aux pièces réelles. Bien que la Compagnie se soit sortie de ce dilemme, elle n'a réussi qu'à trouver des solutions temporaires.

Abstrakte

Im Rahmen ihrer Tätigkeit in Asien agierte die Niederländische Ostindien-Kompanie (VOC) (1602–1798) sowohl als territorialer Herrscher als auch als Handelsgesellschaft. Das Unternehmen verschiffte große Mengen an Edelmetallen – in Form von Barren und Mfünzen – nach Asien, um seine Handelsaktivitäten zu finanzieren und für die seiner Kontrolle unterliegenden Gebiete eine Währung bereit zu stellen. Das Unternehmen sah sich mit dem Problem konfrontiert, dass die Silbermünzen sehr schnell aus dem Umlauf verschwanden, da in Asien eine sehr hohe Nachfrage nach Silber bestand. Das Unternehmen versuchte dem Problem mithilfe einer Geldpolitik Herr zu werden, der eine Verrechnungseinheit zugrunde lag, und die dem Modell der Republik der Vereinigten Niederlande nachempfunden war. Es zeigte sich, dass die beiden Zwecke des Geldverrechnungssystems – nämlich die Schaffung einer systematischen Grundlage für die Buchführung und die Verwaltung des im Umlauf befindlichen Geldes – im Widerspruch zueinander standen. Erstere erforderte eine feste Verrechnungseinheit, während letztere eine flexible Politik des Verbindens und Lösens der Verrechnungseinheit an/von realen Münzen verlangte. Obwohl es dem Unternehmen gelang, sich aus diesem Dilemma zu befreien, war es ihm jedoch nur möglich, zeitlich begrenzte Übergangslösungen zu finden.

Resúmenes

En sus operaciones asiáticas, la Compañía Holandesa de las Indias Orientales Unidas (VOC) (1602–1798) actuó tanto como mandatario territorial como compañía comercial. La compañía enviaba grandes cantidades de metales preciosos a Asia, tanto en forma de oro o plata en lingotes como en monedas, para pagar su comercio y para facilitar moneda para las áreas bajo su control. La Compañía se enfrentó al problema de que las monedas de plata desaparecían rápidamente de la circulación, ya que la demanda de plata era elevada en Asia. La Compañía trató de gestionar el problema mediante una política monetaria utilizando una unidad contable, modelada en base a la política de la República Holandesa. Resultó que los dos propósitos del dinero del sistema de contabilidad, a saber, poner la contabilidad por decalco en una base sistemática y gestionar la moneda en circulación, eran conflictivos. El primero demandaba una unidad de contabilidad fija, el segundo demandaba una política flexible que ligase y desligase la unidad de contabilidad a monedas reales. Aunque la Compañía se las arregló para ir tirando para solucionar este dilema, sólo consiguió encontrar soluciones temporales.

Type
Articles
Information
Financial History Review , Volume 15 , Issue 1 , April 2008 , pp. 37 - 53
Copyright
Copyright © European Association for Banking and Financial History 2008

Access options

Get access to the full version of this content by using one of the access options below. (Log in options will check for institutional or personal access. Content may require purchase if you do not have access.)

References

1 H. van Werveke, ‘Monnaie de compte et monnaie réelle’, Revue belge de philologie et d'histoire, 13 (1934), pp. 123–52; L. Einaudi, ‘La teoria della moneta immaginaria nel tempo da Carlomagno alla rivoluzione francese’, Rivista di storia economica, 1 (1936), pp. 1–35, translated as ‘The theory of imaginary money from Charlemagne to the French revolution’, in F. C. Lane and J. C. Riemersma (eds.), Enterprise and Secular Change: Readings in Economic History (Homewood, IL, 1953), pp. 229–61; L. Einaudi, ‘The medieval practice of managed currency’, in A. D. Gayer (ed.), The Lessons of Monetary Experience: Essays in Honor of Irving Fisher (New York, 1937).

2 F. C. Lane and R. C. Mueller, Money and Banking in Medieval and Renaissance Venice, vol. 1: Coins and Moneys of Account (Baltimore and London, 1985), pp. 468–79.

3 G. van der Wal, Rekeneenheid en ruilmiddel (Den Helder, 1940), pp. 82–4.

4 Lane and Mueller, Money and Banking, p. 470.

5 H. Enno van Gelder, Munthervorming tijdens de Republiek, 1659–1694 (Amsterdam, 1949), pp. 9–10; H. Enno van Gelder, De Nederlandse munten (Utrecht and Antwerp, 1965), p. 103.

6 Enno van Gelder, Nederlandse munten, pp. 105–47.

7 M. S. Polak, ‘Historiografie en economie van de “muntchaos”: de muntproductie van de Republiek (1606–1795)’, vol. 1 Tekst, vol. 2 Bijlagen, dissertation, University of Amsterdam (1998).

8 Enno van Gelder, Nederlandse munten, pp. 220, 268.

9 Van der Wal, Rekeneenheid en ruilmiddel, pp. 84–9.

10 Enno van Gelder, Nederlandse munten, pp. 22–3; Polak, ‘Historiografie’, vol. 2, pp. 95–8.

11 F. S. Gaastra, De geschiedenis van de VOC (Zutphen, 1991).

12 N. P. van den Berg, and G. Vissering, ‘Muntwezen’, in S. de Graaf and D. G. Stibbe (eds.), Encyclopaedie van Nederlandsch-Indië, part ii: H–M (The Hague, 1918), pp. 793–811, p. 794.

13 The Spanish silver coin is often called ‘real’. However, this name is not entirely correct. The ‘real’ is ⅛th of a Spanish piece. The Spanish name of the large coin is real de ocho, translated as ‘piece of eight reales’. The large coin was cut in halves, quarters and eighths.

14 J. P. de Korte, De jaarlijkse financiële verantwoording in de Verenigde Oostindische Compagnie (Leiden, 1984), pp. 32–4.

15 L. de Bree, Gedenkboek van de Javasche Bank: 1828 – 24.1.1928, 2 parts, part i (Weltevreden, 1928), p. 25.

16 Ibid., pp. 55–6.

17 J. J. P. van Zuylen van Nijevelt, ‘Bijdrage tot de geschiedenis van het muntwezen in Nederlandsch Oost-Indië’, in Utrechtse bijdragen tot de kennis der Nederlandsche en vreemde koloniën, no. 4 (Utrecht, 1847), pp. 366–7.

18 E. Netscher and J. A. van der Chijs, ‘De munten van Nederlandsch-Indië’, in Verhandelingen van het Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen, vol. xxxi (Batavia, 1864), pp. 19–38. De Bree, Gedenkboek, pp. 30–8.

19 De Bree, Gedenkboek, pp. 32–4.

20 Ibid., pp. 34–8.

21 Ibid., pp. 34–5.

22 N. W. Posthumus, Nederlandse prijsgeschiedenis, part 1: Goederenprijzen op de beurs van Amsterdam, 1585–1914, wisselkoersen te Amsterdam 1609–1914 (Leiden, 1943), p. cxii. W. C. Mees, Het muntwezen van Nederlandsch Indie (Amsterdam, 1851), p. 14.

23 De Bree, Gedenkboek, p. 35.

24 Mees, Muntwezen, p. 24.

25 De Bree, Gedenkboek, p. 36.

26 Pieter van Dam, Beschryvinge van de Oostindische Compagnie, vol. 1, part ii, ed. F. W. Stapel, Rijks Geschiedkundige Publicatiën (The Hague, 1929), p. 63.

27 G. W. Baron van Imhoff, ‘Consideratiën over den tegenwoordigen staat van de Nederlandsche Oost Indische Maatschappij’, Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde van Nederlandsch-Indië, 66 (1912), pp. 483–513.

28 Mees, Muntwezen, p. 16.

29 Ibid., pp. 16–19.

30 De Korte, Jaarlijkse financiële verantwoording, p. 39.

31 Ibid. p. 33.

32 Pieter van Dam, Beschryvinge van de Oostindische Compagnie, vol. 3, ed. F. W. Stapel, Rijks Geschiedkundige Publicatiën (The Hague, 1943), p. 336.

33 Ibid., p. 331. Also De Korte, Jaarlijkse financiële verantwoording, p. 34.

34 Van Dam, Beschryvinge, vol. 1, part ii, pp. 57–79.

35 Ibid., vol. 3, p. 336.

36 Ibid., vol. 1, part ii, p. 63.

37 Van Zuylen van Nijevelt, ‘Bijdragen’; W. C. Mees, Het muntwezen van Nederlandsch-Indië (Amsterdam, 1851); N. P. van den Berg, De kwestie over den geldsomloop in Nederlandsch-Indië (Batavia, 1863); N. P. van den Berg, Munt-, crediet, en bankwezen (1907), pp. 1–23.

38 De Bree, Gedenkboek, p. 31.