Hostname: page-component-cd9895bd7-8ctnn Total loading time: 0 Render date: 2024-12-25T20:50:46.773Z Has data issue: false hasContentIssue false

The Emergence of Identity Politics in Turkey

Published online by Cambridge University Press:  21 July 2015

Ayşe Ayata*
Affiliation:
Department of Public Administration, Middle East Technical University

Extract

Even though multicultural groups have always existed in Turkey, identity politics has only recently been central to the Turkish political system. There have been many studies that have argued that this is a late development delayed by the repressive measures of the state. I shall not refute these arguments, but I shall take a different approach. I shall try to indicate some of the socio-economic developments in Turkey in the 1980s that either facilitated or initiated identity politics. I will not argue that these are the only reasons; on the contrary, there may be many other international, cultural, and political factors that have been influential.

Type
Articles
Copyright
Copyright © New Perspectives on Turkey 1997

Access options

Get access to the full version of this content by using one of the access options below. (Log in options will check for institutional or personal access. Content may require purchase if you do not have access.)

References

Acar, Feride. 1991. “The True Path Party, 1983–1989,” In Heper, M. and Landau, J.M. (eds.), Political Parties and Democracy in Turkey. London: I.B. Tauris.Google Scholar
Acar, Feride. 1993. “Bireylerarası ilişkiler ve Cinsiyet Rolleri” In Gökçe, B.et. al. Gecekondularda Ailelerarası Geleneksel Dayanışmanın Çağdaş Organizasyonlara Dönüşümü. Ankara: T.C. Başbakanlık Kadın ve Sosyal Hizmetler Müsteşarlığı Yayınları.Google Scholar
Açıkgöz, Namık. 1996. “Kelimelerin Büyüsü ve 24 Aralık Seçimleri”, Türkiye Günlüğü, 38, Jan. Feb.Google Scholar
Ayata, Sencer. 1995. “Patronage, Party and State: The Politization of Islam in Turkey,” The Middle East Journal, 50(1): 4057.Google Scholar
Andrews, Peter. 1989. Ethnic Groups in The Republic of Turkey. Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag.Google Scholar
DIE 1985. Statistical Yearbook. Ankara: DYE Yayınları.Google Scholar
Gökçe, Birsen, et. al. 1993. Gecekondularda Ailelerarası Geleneksel Dayanışmanın çağdaş Organizasyonlara Dönüşümü. Ankara: T.C. Başbakanlık Kadın ve Sosyal Hizmetler Müşavirliği Yayınları.Google Scholar
Güneş-Ayata, Ayşe. 1997. “Kentsel Türkiye'de Toplumsal Cinsiyet ve Etnik Kimlik,” Bil, N. (der.), Cumhuriyet, Demokrasi ve Kimlik. İstanbul: Bağlam Yayınları, pp. 197205.Google Scholar
Izady, M.R. 1992. The Kurds: A Concise Handbook. London: Taylor and Francis.Google Scholar
Karpat, Kemal. 1959. Turkey's Politics: The Transition to a Multi-Party System. Princeton: Princeton University Press.Google Scholar
Levy, Avner. 1991. “The Justice Party, 1961–1980”. In Heper, M. and Landau, J.M. (eds.), Political Parties and Democracy in Turkey. London: I.B. Tauris.Google Scholar
Mardin, Şerif. 1987. “Türk Toplumunu İnceleme Aracı Olarak Sivil Toplum,” Defter, Aralık-Ocak, no. 2.Google Scholar
Özmucur, Süleyman. 1985. Yeni Milli Gelir Serisi ve Gelirin Fonksiyonel Dağılımı Geçici Tahminleri 1968–1994. Istanbul: Boğaziçi Üniversitesi Araştırmaları.Google Scholar
Soysal, Yasemin. 1994. Limits of Citizenship. Chicago: University of Chicago Press.Google Scholar
Şener, Cemal. 1991. Alevilik Olayı. Ankara: Cem Yayınevi.Google Scholar
Şenses, Fikret. 1990. Türkiye'de Gelir Dağılımı, Gelirin Yeniden Dağıtımı ve İşgücü Piyasaları. Ankara.Google Scholar
Vergin, Nur. 1991. “Din ve Muhalif Olmak: Bir Halk Dini Olarak Alevilik,” Türkiye Günlüğü, sayı 17.Google Scholar
Yavuz, Hakan. 1996. “Refah Partisi Modernleşmenin İçinde, Batılılaşmanın Dışında, Sistemin İçinde, Hükümetin Dışında”, Türkiye Günlüğü, sayı 38.Google Scholar
Yıldırım, Erdoğan. 1995. Türkiye'de Siyaset Süreci ve Profesyonel Siyasette Benliğin Kurulması: SHP Örneği. Ankara: Ark Yayınevi.Google Scholar